حیران

لذت ما از موسیقی غم‌انگیز، یک تناقض است. ما همیشه تلاش می‌کنیم تا در زندگی روزمره‌مان از غم و غصه دوری کنیم. بنابراین، چرا در هنر، مضامینی چون فقدان را جویا می‌شویم، چرا عمیقا از غم و غصه لذت می‌بریم و از آن استقبال می‌کنیم؟
بعضی از افراد صرفه‌نظر از هر گونه حالت روحی که دارند، گوش دادن به موسیقی‌های غم‌انگیز را ترجیح می‌دهند.

 

شاید شما هم از این دسته افراد هستید. قطعه‌های کلاسیک و حزن‌انگیزی مثل «آمرزش‌خوانی» (Requiem) موتزارت قرن‌هاست که مردم را تحت تاثیر قرار می‌دهد. این موسیقی‌ها حس فقدان و غصه را در ما تداعی می‌کنند.